Prawidłowe funkcjonowanie człowieka we współczesnym świecie uwarunkowane jest szeregiem kompetencji psychofizycznych, których rozwój przebiega przez całe życie, jakkolwiek etap dzieciństwa jest tym, który w najwyższym stopniu decyduje o późniejszych przemianach, jakie dokonują się w dorosłości. Kompetencje emocjonalne, wśród których wyróżniamy: świadomość własnego stanu emocjonalnego, zdolność dostrzegania cudzych emocji, umiejętność używania słownictwa związanego z emocjami, odczuwanie empatii oraz zdolność do prawidłowej ekspresji emocjonalnej, stanowią fundament w procesie socjalizacji i zrozumienia samego siebie. Muzyka traktowana jako środek do wywoływania w człowieku różnych reakcji emocjonalnych, w połączeniu z tekstem literackim, staje się najbardziej naturalną drogą do pogłębiania kompetencji emocjonalnych wyrażonych językiem w kontekście rozwoju dziecka w młodszym wieku szkolnym. Wykorzystanie działań muzyczno-ruchowych w edukacji emocjonalnej, językowej i etycznej sprzyja swobodnej ekspresji i pełniejszemu doświadczaniu i przeżywaniu podejmowanych kwestii.

Artykuł zarysowuje tematykę emocji i kompetencji emocjonalnych dziecka, a także prezentuje ogólne spojrzenie na kwestię wzmacniania kompetencji emocjonalnych dziecka w młodszym wieku szkolnym poprzez aktywności muzyczno-ruchowe. Akcentuje zasadność takiego podejścia, odwołując się do badań z korelacji muzyki i emocji w odniesieniu do neuroestetyki muzyki. Zarys działań metodyczno-pedagogicznych jest wstępem do programu metodycznego stworzonego na potrzeby większego badania naukowego.