Teoretycy edukacji muzycznej zgodnie twierdzą, że powodzenie w nauce muzyki w znacznym stopniu zależy od jakości oddziaływania edukacyjnego na wczesnych etapach kształcenia. Wczesna edukacja muzyczna jest więc tym etapem, w którym diagnoza naturalnego potencjału rozwojowego oraz kształtowanie kompetencji i umiejętności muzycznych są szczególnie ważne (pod względem profesjonalizacji działań oraz ich ewaluacji). Tekst podejmuje ważne dla pedagogów problemy dotyczące dyscyplinaryzacji wiedzy o wczesnej edukacji muzycznej oraz jakości wspierania społecznej praktyki edukacyjnej w tym zakresie. Nawiązuje się przy tym do współczesnej teorii uczenia się muzyki E.E. Gordona i jej głównej kategorii pojęciowej — audiacji. W takim konstrukcie teoretycznym przyjęte zdefiniowania pozwalają kreślić rekomendacje do ogólnej refleksji nad optymalizacją teorii i praktyki wczesnej edukacji muzycznej. Refleksja ta wpisuje się w namysł współczesnej pedagogiki i dąży do próby ewaluacji podstawowych jakości pedagogiki muzyki (choćby w aspekcie tworzenia wiedzy empiryczno-prakseologicznej).