Autorka nawiązuje do artykułu J.-F. Lyotarda A few words to sing, w którym filozof podejmuje się analizy utworu Sequenza III Luciana Berio napisanego dla Cathy Berberian i przez nią śpiewanego. A few words to sing jest przykładem podejmowania przez Lyotarda tematów muzycznych „na granicy”. W tym konkretnym przypadku autorka sugeruje, że wspomniana analiza bardzo dobrze wpisuje się w postulowane przez Lyotarda kategorie figury oraz oddania głosu (ofierze) w opozycji wobec tego, co (czysto) estetyczne, realizując postulat opierania się temu, co estetyczne (resisting the aesthetic). Zainteresowania muzyczne Lyotarda, być może nie tak wyeksponowane jak jego zainteresowania obrazem, także bardzo wyraźnie wskazują na szczególny rodzaj (anty)estetyki uprawiany przez Lyotarda. Słuchanie Sequenzy III prowadzi Lyotarda do odkrycia zdekonstruowanych dyskursów, które Berio umieścił w dziele. Ich wzajemne relacje, a także nasze oczekiwania wobec dzieła — sądził Lyotard — wszystko to stanowi istotny kontekst odczytania Sequenzy III. Odczytania, które może jeszcze okazać się przyczynkiem do rewolucji, jeśli tylko wykorzystamy cały krytyczny potencjał dzieła.