Artykuł przybliża nie w pełni poznany okres działalności słynnego chopinisty Raula Koczalskiego przypadający na drugą połowę lat 30. XX wieku. W tym okresie artysta, mieszkający w Berlinie, kontynuował swoją misję związaną z propagowaniem muzyki Chopinowskiej poprzez realizację koncertów, odczytów, kursów mistrzowskich oraz publikację książki poświęconej muzyce Chopina i problemom jej interpretacji. Celem artykułu jest skonfrontowanie tej działalności z innymi przedsięwzięciami Koczalskiego, związanymi z koniecznością dostosowania się do aktualnych uwarunkowań politycznych. W rezultacie poznajemy artystę, który z konieczności łączył polski patriotyzm z gestami uznania dla dziedzictwa kultury niemieckiej, co było możliwe dzięki uzyskanemu przez niego poparciu władz, zarówno polskich, jak i niemieckich. W sprawowaniu „misji pojednawczej”, uwzględniającej aktualne interesy polityczne III Rzeszy, paradoksalnie pomogła Koczalskiemu muzyka Chopina, która została uznana przez berlińskich decydentów za dobro ogólnoeuropejskie.