Niektóre narratywistyczne interpretacje dzieł muzyki absolutnej — jak te, których autorami są Jenefer Robinson lub Edward T. Cone — charakteryzuje tendencja do dostrzegania w muzyce twierdzeń  głoszonych przez wirtualną postać. Taka postać, zwana muzyczną personą, zdaje się posiadać zdolność do wzbudzania zainteresowania odbiorcy tak, jak czynią to postaci dzieła literackiego. Wytłumaczeniem tego, że utwór muzyczny jest wyjątkowo poruszający staje się to, że opisuje on psychologiczny dramat muzycznej persony. W tym artykule koncentruję się na kontrowersyjnej koncepcji muzycznej persony, którą zaproponowała Jenefer Robinson w swojej słynnej książce Deeper than Reason.