Edukacja muzyczna małego dziecka musi uwzględniać problemy charakterystyczne dla tego okresu rozwojowego. Ważna jest historyczna perspektywa postrzegania dziecka i wynikające stąd działania wychowawcze. Różnice w ujmowaniu wychowania zaznaczają się w zakresie określania celu, a także relacji pomiędzy dorosłym a dzieckiem. Najważniejsze środowiska w rozwoju dziecka to rodzina i szkoła. W tym okresie szczególnie ważną rolę odgrywa nauczyciel, który jest dla dziecka wzorem osobowym.

W dzisiejszym świecie, nie sprzyjającym kulturze wyższej, konieczne jest jak najwcześniejsze wprowadzanie dziecka w tę kulturę. Muzyka od dawna była włączana w edukację domową i szkolną, poczynając od dzieci najmłodszych i elementarnych stopni nauczania. W obecnych czasach dom i szkoła nie spełniają swoich funkcji w zakresie edukacji muzycznej. Nie ma jej lub jest niewłaściwie prowadzona, szczególnie w zintegrowanym nauczaniu początkowym. Władze szkolne nie doceniają znaczenia muzyki nie tylko w rozwoju muzycznym, ale także w rozwoju ogólnym dziecka. Na to miejsce weszły mass media ze swoją ofertą bardzo niekorzystną dla muzycznego rozwoju. Ważne jest rozbudzenie już w małych dzieciach potrzeb kulturalnych, które przekształcą się w wewnętrzną motywację uczestnictwa w kulturze. Ma to kluczowe znaczenia dla pokoleniowego przekazu wartości wyższych. Problemem wielkiej wagi jest przygotowanie odpowiednio wykształconych nauczycieli do edukacji muzycznej, których brakuje w sposób dramatyczny.